02. Historia hangula

Czyli jak powstał koreański alfabet

Koreańczycy używają swojego oryginalnego alfabetu zwanego hangulem. Uważany jest on za jeden z najbardziej skutecznych alfabetów świata. Zdobył wiele pochwał od ekspertów naukowych za jego doskonałość. 

Hangul powstał za panowania króla Sejonga,. W 1446 roku pierwszy alfabet koreański został nazwany Hunmin Chong-um, co dosłownie oznacza "odpowiednie dźwięki dla nauczania ludu"

Król Sejong, twórca hangula, uważany jest za jednego z największych władców w historii Korei. Szanowany był za życzliwe usposobienie i staranność. Był też zapalonym naukowcem i jego wiedza i naturalny talent zaskakiwał najbardziej uczonych ekspertów. 

Podczas panowania, król Sejong zawsze ubolewał, że szarzy ludzie nie rozumieją skomplikowanych, chińskich znaków, które były używane przez wykształconych. Zwykli ludzie nie potrafili pisać i czytać. Rozumiał ich frustrację, że nie są w stanie przeczytać czy też przekazać swoich myśli i uczuć słowem pisanym.

Chińskie znaki był wykorzystywane przez uczonych w kraju, ale jako, że były obcego pochodzenia, to nie można było dobrze wyrazić nimi znaczenia koreańskich myśli i języka mówionego. Dlatego ludzie często nie mogli przekazywać skarg do odpowiednich organów. Jedynym wyjściem była komunikacja ustna. Dodatkowo nie było możliwości spisania mądrości i wiedzy zdobytej przez lata doświadczeń.

Król Sejong czuł wielką sympatię do ludzi. Jako rewolucyjny władca, poświęcony narodowej tożsamości i niezależności kulturowej, zaczął szukać rozwiązań. Myślał o zestawie liter, które byłby łatwe do przyswojenia przez jego naród i dostępne dla każdego. 

Wtedy narodził się Hunmin Chong-um. W przedmowie jego ogłoszenia, król Sejong stwierdził:

Chińskie znaki, będąc obcego pochodzenia, nie są w stanie przekazać wyjątkowości koreańskich znaczeń. Wielu ludzi nie ma żadnej możliwości żeby wyrazić swoje myśli i uczucia. Rozumiejąc ich problemy, stworzyłem zestaw 28 liter. Są one bardzo łatwe do nauczenia, a ja mam ogromną  nadzieję, że to poprawi jakość życia wszystkich ludzi."

Stwierdzenie oddaje istotę hangula oraz potwierdza poświęcenie króla Sejonga na rzecz kulturowej niezależności i zaangażowanie dla dobra ludzi.

Strona z pierwszym alfabetem koreańskim stworzonym przez króla Sejonga

Hangul spotkał się z przeciwem literackiej elity, która wierzyła, że hanja (chińskie znaki) to jedyny słuszny system pisania albo widziała w hangulu zagrożenie dla ich statusu. Jednak zgodnie z nadziejami króla Sejonga, koreański alfabet wszedł do kultury popularnej i był używany głównie przez kobiety i pisarzy prozy popularnej. To wystarczyło, żeby rozpowszechniać informacje wśród niewykształconych. Wtedy dziesiąty król z dynastii Jeoson zabronił nauki alfabetu i w 1504 ogłosił dokumenty napisane hangulem ogłosił za zakazane. Król Jungjong zniósł dodatkowo Ministerstwo Eonmun (instytucja rządowa prowadząca badania nad hangulem) w 1506 roku.

Na końcu 16 wieku, w jakiś sposób, hangul powrócił do życia razem z literaturą gasa (poezja śpiewana,  popularna za czasów dynastii Jeoson). W wieku 17, powieści pisane alfabetem koreańskim stały się jednym z głównych nurtów literatury.

Hangul zagościł w oficjalnych dokumentach po raz pierwszy w 1894 roku. Podręczniki dla szkół podstawowych napisane w hangulu zostały użyte w 1895, a Dongnip Sinmun, gazeta założona w 1896, była pierwszą drukowaną zarówno w hangulu jak i w języku angielskim.

Podczas rządów kolonialnych w 1910 japoński stał się językiem urzędowym. Władze Japonii zakazały czytania i używania koreańskiej literatury, a dzieci musiały obowiązkowo uczęszczać do szkół publicznych.

W 1938 roku język koreański został ponownie zakazany w szkołach w ramach politycznej asymilacji kulturowej, natomiast wszystkie publikacje w języku koreańskim zostały zakazane w 1941 roku.

Obie Koree używały hangula lub mieszanego hangula (haja + hangul) jako pisma urzędowego i coraz mniej wykorzystywano chińskie znaki. Od 1950 roku rzadkością były znaki hanja w reklamach i nieoficjalnych dokumentach w Korei Południowej. Powstała powszechna debata na temat przyszłości hanja w Korei Południowej. Natomiast Korea Północna uznała hangul jako pismo urzędowe i zabroniła całkowicie używania znaków hanja w 1949 roku.

***

Z ogłoszonych 28 liter dzisiaj w użyciu są 24. 

Koreańskie sylaby są podzielone na 3 części: Chunsong (początkowa spółgłoska), chungsong (środkowa samogłoska) i chongsong (końcowa spółgłoska). To podstawowe zasady, których trzymał się król Sejong przy tworzeniu listy. Chongsong było powtórzeniem Chosong. Dlatego hangul dzielimy na spółgłoski i samogłoski. 

Koreański posiada dobrze rozwinięte i wyraziste słownictwo, a więc jest trudno wyrazić go zagranicznym pismem.

Ze względu na swoją prostotę i niewielką liczbę liter, hangul jest bardzo łatwy do opanowania nawet przez dzieci i cudzoziemców.

To nie przypadek, że koreańskie 2-3-letnie dzieci są w stanie wyrazić swoje myśli i uczucia, chociaż w pierwotnej formie. Do wieku szkolnego najlepiej w wyrażaniu uczuć wypada właśnie hangul i jest to rzadkim zjawiskiem na całym świecie. Fakt ten świadczy o przystępności tego alfabetu. 

Analfabetyzm w Korei praktycznie nie istnieje. To kolejny fakt, że hangul jest bardzo łatwy i przystępny. Cudzoziemiec w ciągu 2 godzin jest w stanie nauczyć się całego alfabetu.

Źródło: Angielska Wikipedia, zKorean